Tak rantu tekamu, ing wayah rino kalawan ratri

Datan kendhat anggonku ngreripih ati kang kumepyur

Ngrantu roncening ukaramu kang edhi peni

Kaya nglarasing tembang nglelipur ati

Mbaka siji tak wiyak isining kaca

Tak tlisik kanti pangarep lan pangroso

Nanging genea reroncen kuwi datan kawaca

Tanpa sebab kabeh ilang musna

Tak rantu tekamu ing wayah rina kalawan ratri

kanti rasa kapang tanpa bisa suwala

Ananging ,mung semiliri maruto kang kemecap

Tanpa ukara, tanpa rupa

Tak rantu tekamu, ing wayah rina kalawan ratri

Kang saya adoh seka ing pangrasa jiwa

Koyo ngrantu tukuling jamur ing mangso ketiga

kanthi kasetyanku kang tanpa winates mangsa