Bérés berjama'ah sholat Isya, Karso tuturubun balik ka imah. Biasana mah sok ngariung heula ngadon ngadu bako . Peuting harita mah duka kunaon bet ribut balik. Saenggeus tepi ka imah. "Assalamualaikum" Karso uluk salam bari mukakeun panto ku sorangan. "Wa`alaikumsalam, sisinanteneun kang tos mulih, teu begadang heula?" ceuk Néng Handayani bari nampanan dampal leungeun salakina. "Néng apanan ayeuna teh malem Minggu, barudak ti Rw urang badé pentas penca silat, akang hoyong nongton." "Dén Wuri mana Néng?" ceuk Karso bari gék diuk na korsi. "Tuh, nuju nyorat nyorét buku!" ceuk Néng Handayani bari diuk gigireun salakina. Den Wuri téh budak lalaki kahiji, umurna karék nincak lima taun. Keur meujeuhna lucu, pinter deuih. Minangka ubar capé pikeun Karso mah. "Di mana kang pagelaran penca silat teh?" ceuk Néng Handayani bari neuteup ka salakina. "Di Balé Désa Néng, sakantenan badé aya tamu ti Disbudpar." ceuk Karso bari cengkat. "Hayu atuh urang siap-siap!" "Kade Dén Wuri dangdosan, nganggo acuk pangsi!" Anjog ka Balé Désa, enya wé geus réa jalma anu ngadeugdeug kana éta acara. Kasampak Pa Kadés nuju biantara.Teu kungsi lila goong gedé ditakol ku Pa Kadés, minangka acara pentas dimimitian. Barudak pamilon ngajajar di hareupeun panggung maké baju sing sarwa hideung. Nambah sieup katingalina. Teu katinggaleun Dén Wuri ngiluan, di tukangeunana Néng Handayani satia nungguan. Panata acara ngabsén barudak anu tandang. Sora keprok jeung suit panongton, nambahan ramé kana éta acara. Barudak giliran naék kana panggung pikeun mintonkeun kaparigelanana. Aya anu ibing tunggal,aya oge anu ibing masal. Puguh lalucu pisan budak anu saumuran Den Wuri teh. Teu nyangka, geuning palinter barudak teh. Ibinganana merenah jeung tepak kendang. Turun tina panggung dipangku ku bapa atawa ku indungna. Puguh keur meujeuhna kembang buruan.